hóchzeitlich

a вясе́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

карава́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Вясельны абрадавы пірог круглай формы або вялікая булка, спечаная для якой-н. урачыстасці, свята.

Частаваць караваем.

|| прым. карава́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пасад (вясельны абрад) 8/299

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

абра́д, -у, ДМ -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Сукупнасць строга акрэсленых дзеянняў, якімі суправаджаецца выкананне рэлігійных рытуалаў або бытавых традыцый.

А. хрышчэння.

Вясельны а.

|| прым. абра́давы, -ая, -ае і абра́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nuptial

[ˈnʌpʃəl]

adj.

шлю́бны, вясе́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

картэ́ж, ‑у, м.

Урачыстае шэсце, выезд. Вясельны картэж. Жалобны картэж. □ Паказаўся ганаровы экскорт і картэж чорных бліскучых «Чаек». Карпаў.

[Фр. cortěge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картэ́ж

(фр. cortège)

урачыстае шэсце, выезд (напр. вясельны к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

по́езд, -а, М -дзе, мн. паязды́, паяздо́ў, м.

1. Тое, што і цягнік.

Прыгарадны п.

Таварны п.

2. Шэраг павозак, якія едуць адна за адной.

Санны п.

Вясельны п. (у народным вясельным абрадзе).

|| прым. паязны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

weselny

weseln|y

вясельны;

pieśni ~e — вясельныя песні;

orszak ~y — вясельны паязд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wedding

[ˈwedɪŋ]

1.

n.

1) шлюб -у m.

2) вясе́льле n.

2.

adj.

вясе́льны

wedding cake — вясе́льны карава́й або́ торт

wedding dress — шлю́бная суке́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)