и́ва вярба́, -бы́ ж.;

плаку́чая и́ва ні́цая вярба́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́рба вярба́, -бы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыле́г

‘вярба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шыле́г шыле́гі
Р. шыле́гу шыле́гаў
Д. шыле́гу шыле́гам
В. шыле́г шыле́гі
Т. шыле́гам шыле́гамі
М. шыле́гу шыле́гах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ветла́ бот. вярба́, -бы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяні́сты, -ая, -ае.

1. Які дае, утварае цень (пра расліны).

Цяністая вярба.

2. Такі, у якім шмат ценю.

Ц. сад.

|| наз. цяні́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

willow [ˈwɪləʊ] n.

1. вярба́;

a wheeping willow ні́цая вярба́

2. бі́та (у крыкеце);

wield the willow ігра́ць у крыке́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sallow​1 [ˈsæləʊ] n. bot. казі́ная вярба́, лаза́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ні́цы плаку́чий;

○ ні́цая вярба́ — плаку́чая и́ва;

ні́цая лаза́ — та́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зве́сіць, зве́шу, зве́сіш, зве́сіць; зве́шаны; зак., што.

Трымаючы ў вісячым стане, апусціць уніз.

Вярба звесіла галіны над вадой.

Сядзець, звесіўшы ногі (не дастаючы да падлогі, зямлі).

|| незак. зве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да вярба і вярбіна; маленькая вярба. Мне вярбінкі тут шэпчуць прыветна. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)