wędlina

ж. вяндліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вэндлі́на ’вяндліна’. Гл. вяндлі́на.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schínken

m -s, - шы́нка, вяндлі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

копчёности мн., спец. вэ́нджаніна, -ны ж., вяндлі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ветчина́ вяндлі́на, -ны ж., вянглі́на, -ны ж.; (окорок) шы́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпігава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шпігаваць.

2. у знач. прым. Які шпігавалі, падвяргалі шпігаванню. Шпігаванае мяса. Шпігаваная вяндліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Веччына, віччына ’вяндліна’ (касцюк., Бяльк.) запазычана з рус. ветчина ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Павяндлі́ца ’кумпяк, шынка’ (Нар. сл., дзярж.), павяндліцы ’паляндвіца’ (Сл. ПЗБ). Метатэза з паляндвіца, або вынік кантамінацыі паляндвіца і вяндліна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віччына́ ’вяндліна’ (Бяльк.), вітчына́, вычына́ ’тс’ (Вешт., дыс., палес.). Запазычанне з рус. ветчина́ ’тс’ (Гл. Вештарт, Бел.-рус. ізал., 18).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скаро́мніна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і скароміна. [Алеся:] — З гэтага боку ляжыць ежа: вось тут сыр, а каля яго сала, у тым куточку кілбаса і вяндліна. Паміж бялізнай і скаромнінай — пышачкі, хлеб. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)