візанціназна́ўства, ‑а, н.

Раздзел гістарыяграфіі сярэдніх вякоў, прысвечаны гісторыі вывучэння Візантыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сівізна́, -ы́, ж.

1. Сівыя валасы.

С. ў валасах.

Дажыць да сівізны (да старасці).

2. перан. Старажытнасць, даўніна.

С. вякоў.

Сівізна ў бараду, а чорт у рабрыну (прыказка) — пра старога, які заляцаецца да жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Падлужжа,

комплекс паселішчаў каменнага і бронзавага вякоў.

т. 11, с. 500

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

медыяві́стыка

(ад медыявіст)

раздзел гістарычнай навукі, які вывучае гісторыю сярэдніх вякоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спако́н прысл.:

спако́н вяко́ў [ве́ку] seit jehr, seit alters her

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адхла́нне, ‑я, н.

Кароткае аблягчэнне ад цяжкай працяглай работы, перадышка. Маўкліва церпяць парабкі вякоў — Ні продыху, ні адхлання. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

immemorial

[,ɪməˈmɔriəl]

adj.

незапа́мятны, незапо́мны; спрадве́чны, да́ўны, да́ўні

from time immemorial — спако́н вяко́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адда́ленасць, ‑і, ж.

Знаходжанне на далёкай адлегласці ад каго‑, чаго‑н. Аддаленасць ад мора. □ Плыве.. [касцёльны звон] прыглушанымі гукамі, нібы з аддаленасці сівых вякоў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zitwende

f

vor der ~ — пе́рад наступле́ннем но́вай э́ры [но́вага ве́ку], на сты́ку двух вяко́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

векаве́чны, ‑ая, ‑ае.

Які існуе многа вякоў; спрадвечны. Векавечны бор, курган. Векавечная дружба. □ Гераічная барацьба лепшых сыноў рабочага класа падарвала ўстоі самаўладства, устоі векавечнай цемры, няволі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)