рукадзе́лле, -я, н.

1. Ручная праца (пераважна пра шыццё, вязанне, вышыўку).

2. Рэч, якая адмыслова выканана рукамі (пераважна пра вышытае, звязанае).

Выстаўка рукадзелля.

|| прым. рукадзе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вывя́зывание вяза́нне, -ння ср., вывя́званне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяза́нье в разн. знач. вяза́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unpick [ˌʌnˈpɪk] v. распо́рваць (швы); распуска́ць (вязанне, вязанку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́вязка ж. вяза́нне, -ння ср., вывя́званне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

knitting [ˈnɪtɪŋ] n. вяза́нне;

a piece of knitting вя́занка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

crochet [ˈkrəʊʃeɪ] n. вяза́нне або́ вышыва́нне та́мбурам (вочка ў вочка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

давяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; заг. давяжы; зак., што.

1. Закончыць вязанне чаго‑н. Давязаць рукавіцы.

2. Закончыць звязванне. Давязаць снапы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stríckarbeit

f -, -en вяза́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

павуці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Памянш. да павуціна.

2. Вязанне або вышыўка, падобная на сетку.

•••

Вісець (ліпець) на павуцінцы гл. вісець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)