вы́сілены

1. оскуде́вший, оскуде́лый, истощённый;

2. потеря́вший кре́пость;

1, 2 см. вы́сіліцца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высі́львацца несов.

1. оскудева́ть, истоща́ться;

2. теря́ть кре́пость;

1, 2 см. вы́сіліцца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перамагчы́ся (пырымогты́сь) ’ператаміцца’ (кам., ЖНС), кобр. пэрэмугты́ ’пашкодзіць, натрудзіць руку работай’ (Нар. лекс.). Польск. przemóc się ’вы́сіліцца, сарваць сабе сілу’. Польск.-зах.-палес. ізасема. Да пера- і магчы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

высі́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да высіліцца.

2. перан. Намагацца. Таго месца, дзе схаваў грошы, не было. Не было, як ні высільваўся, як ні намагаўся Базыль яго ўбачыць. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пахаться

1. (истощиться пахотой) спусто́шыцца, вы́сіліцца;

2. (извлечься, добыться из земли паханием) вы́арацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

истощи́ться

1. змардава́цца; знясі́ліцца;

2. (о почве) спусто́шыцца, абяспло́дзіцца, вы́сіліцца;

3. (исчерпаться) вы́чарпацца; (израсходоваться) вы́даткавацца, зрасхо́давацца;

4. (о терпении) ко́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)