wychuchany
1. выпешчаны; узгадаваны;
2. вынашаны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вы́насіць, -нашу, -насіш, -насіць; -нашаны; зак.
1. што. Перанесці за некалькі прыёмаў усё, поўнасцю.
В. сена з балота.
2. каго. Пра маці: пранасіць у сабе да родаў.
В. дзіця.
3. перан., што. Абдумаць да поўнай яснасці, закончанасці.
В. новы замысел.
4. што. Выцерці, працерці ў выніку доўгага нашэння.
Вынашаны касцюм.
|| незак. выно́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 2—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
moth-eaten
[ˈmɔӨ,i:tən]
adj.
пае́дзены мо́льлю; вы́нашаны, зно́шаны; (пра во́пратку) стары́; нямо́дны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
worn-out
[,wɔrnˈaʊt]
adj.
1) вы́нашаны, зно́шаны (пра во́пратку), зьбі́ты, зно́шаны (пра чараві́кі)
2) зьнямо́жаны, зьнясі́лены, змардава́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
shiny
[ˈʃaɪni]
adj.
1) бліску́чы, сьве́тлы, я́сны
a shiny new nickel — бліску́чы но́вы ні́кель (пяціцэ́нтавая манэ́та)
2) вы́церты, вы́нашаны; зашмальцава́ны (пра во́пратку)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сітава́ты ‘сітавідны’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Шат., Сцяшк., Варл.), ‘трухлявы’ (ТС), ‘трубчасты (аб косці)’ (астрав., пух., Сл. ПЗБ), сі́тавы ‘рэдкі, друзлы: сітавы крам, сітавае палатно, сітавы дуб (Янк. 2), ‘вынашаны, працёрты’ (Нар. сл., Ян.), ‘сітавідны, трухлявы’ (Ян.), сі́цевы ‘тс’ (ТС). Сюды ж сітава́ ‘трухлявае дрэва’, сітаве́ць ‘трухлець, парахнець’ (Мат. Гом.). Укр. ситяви ‘гнілы, трухлявы’, сі́тави ‘тс’, рус. сито́вый (пра дрэва) ‘друзлы, трухлявы’. Відаць, звязана з сіта (гл.). Буга (Rinkt. 2, 546) у якасці адпаведніка прыводзіць літ. sytótas mẽdžias ‘сітавае дрэва’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)