вы́мешаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вымесіць.

вы́мешаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вымешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выме́шванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымешваць ​1 — вымесіць.

выме́шванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымешваць ​2 — вымешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выме́шваць

‘да вымесіць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выме́шваю выме́шваем
2-я ас. выме́шваеш выме́шваеце
3-я ас. выме́швае выме́шваюць
Прошлы час
м. выме́шваў выме́швалі
ж. выме́швала
н. выме́швала
Загадны лад
2-я ас. выме́швай выме́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выме́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умясі́ць, умяшу, умесіш, умесіць; зак., што.

1. Добра вымесіць, замясіць цеста.

2. Месячы, дабавіць чаго‑н. у якое‑н. месіва. Умясіць разынкі ў цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мешаны I (к вы́месіць) вы́мешенный

вы́мешаны II (к вы́мешаць) вы́мешанный, проме́шанный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выме́шваць I несов. (к вы́месіць) выме́шивать

выме́шваць II несов. выме́шивать, проме́шивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мешаны

‘ад вымесіць’

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́мешаны вы́мешаная вы́мешанае вы́мешаныя
Р. вы́мешанага вы́мешанай
вы́мешанае		 вы́мешанага вы́мешаных
Д. вы́мешанаму вы́мешанай вы́мешанаму вы́мешаным
В. вы́мешаны (неадуш.)
вы́мешанага (адуш.)		 вы́мешаную вы́мешанае вы́мешаныя (неадуш.)
вы́мешаных (адуш.)
Т. вы́мешаным вы́мешанай
вы́мешанаю		 вы́мешаным вы́мешанымі
М. вы́мешаным вы́мешанай вы́мешаным вы́мешаных

Кароткая форма: вы́мешана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

wyrobić

зак.

1. вырабіць; зрабіць;

2. выпрацаваць; сфарміраваць; развіць;

wyrobić charakter — выпрацаваць характар;

wyrobić sobie zdanie — скласці думку;

3. выстарацца; атрымаць;

wyrobić ciasto — вымесіць цеста;

wyrobić normę — выканаць норму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)