Erprésser

m -s, - вымага́льнік; шантажы́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шантажы́ст

(ад шантаж)

той, хто займаецца шантажом, вымагальнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Выгаго́йла ’вымагальнік’ (Жд., 3). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вымыга́йла ’вымагальнік’ (Бяльк.). Ад вымагаць пры дапамозе суф. ‑айла. Адносна суфіксацыі параўн. выжымайла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kidnaper

[ˈkɪdnæpər]

n.

выкрада́льнік, вымага́льнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

racketeer

[,rækəˈtɪr]

n.

рэкеты́р, вымага́льнік, шантажы́ст -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blackmailer

[ˈblæmeɪlər]

n.

шантажы́ст -а m., шантажы́стка f.; вымага́льнік -а m., вымага́льніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грабе́жнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца грабяжом; рабаўнік. За адну ноч узброеныя абрэзамі невядомыя грабежнікі зрабілі налёт на двух фінагентаў і адабралі ў іх каля шасці тысяч рублёў. Паслядовіч. // Разм. Вымагальнік, абірала. Вінаваты ў няведанні рабочымі законаў не столькі самі рабочыя, колькі іх эксплуататары (‑грабежнікі), якія валодаюць усёй уласнасцю, жывуць чужой працай. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

extortioner

[ɪkˈstɔrʃənər]

n.

1) вымага́льнік -а m.

2) абдзіра́ла -ы m. & f., ха́барнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

shark

I [ʃɑ:rk]

n.

аку́ла f.

II [ʃɑ:rk]

n.

1) вымага́льнік -а m., махля́р -а́ m., ашука́нец -ца m.

2) Sl. выда́тны зна́ўца чаго́-н.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)