вылі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вылічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лічаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исчи́слить сов. (сосчитать) падлічы́ць; (высчитать) вы́лічыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лік, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. вылічыць.

2. Утрыманая сума грошай.

Невялікі в.

◊

За вылікам каго-чаго, у знач. прыназ. — за выключэннем, акрамя каго-, чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

працэнтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Спец. Вылічыць (вылічваць) працэнты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павылі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вылічыць усё, многае. Павылічваць працэнты. Павылічваць падаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́считать сов., в разн. знач. вы́лічыць, мног. павылі́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лік, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вылічыць (у 2 знач.).

2. Утрыманая сума грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылічэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылічваць — вылічыць.

2. Тое, што вылічана, вылік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выліча́льнік (БРС). Да вылічыць. Калька рус. вычисли́тель (Крукоўскі, Уплыў, 121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)