wysunięcie

н. вылучэнне;

wysunięcie kandydatury — вылучэнне кандыдатуры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вылучэ́нства, ‑а, н.

Разм. Вылучэнне радавых супрацоўнікаў (рабочых, сялян, служачых) на адказную работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нкурс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Спаборніцтва, мэтай якога з’яўляецца вылучэнне лепшых удзельнікаў, лепшых работ.

К. музыкантаў імя П.

Чайкоўскага.

Аб’явіць к. на лепшую п’есу.

Вытрымаць к.

|| прым. ко́нкурсны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выделе́ние

1. вылучэ́нне, -ння ср., выбіра́нне, -ння ср.;

2. (имущества) выдзяле́нне, -ння ср.;

3. (выдвижение) вылучэ́нне, -ння ср.;

4. физиол. выдзяле́нне, -ння ср.;

выделе́ние по́та выдзяле́нне по́ту;

5. хим., физ. вылучэ́нне, -ння ср.;

выделе́ние тепла́ вылучэ́нне цяпла́; см. выделя́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самааса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Натуральнае вылучэнне з раствору і асаджэнне солі ў вадаёмах з салёнай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фаварыты́зм, ‑у, м.

Становішча, пры якім усё абумоўлена роляю, уплывам фаварытаў (у 1 знач.); вылучэнне, падтрымка фаварытаў. У тэатрах панаваў фаварытызм.

[Фр. favoritosme.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКЦЭ́НТ

(ад лац. accentus націск),

1) тое, што націск.

2) Знак націску над літарай («вада́»).

3) Асаблівасці вымаўлення, уласцівыя асобе, якая гаворыць не на роднай мове.

4) Вылучэнне, падкрэсліванне таго, што з’яўляецца найб. важным, галоўным у артыкуле, маст. творы і г.д. 5) У музыцы — вылучэнне, падкрэсліванне гуку або акорда. Адрозніваюць акцэнт дынамічны (узмацненне гучання), метрычны (вылучэнне апорных доляў такта), рытмічны (перанясенне націску з апорных доляў на слабыя — сінкопа, рытмічнае падаўжэнне гуку), агагічны (затрымка або зацягванне гуку), меладычны (вылучэнне гуку меладычным скачком або арнаментальнай фігурай). Сродкам акцэнтавання служыць і раптоўная змена гармоніі, тэмбру і інш.

т. 1, с. 222

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

designation [ˌdezɪgˈneɪʃn] n. fml

1. прызначэ́нне, вылучэ́нне (на пасаду, пост)

2. ты́тул

3. ling. на́зва, найме́нне, абазначэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Benénnung

f -, -en

1) на́зва

2) вылучэ́нне (кандыдатуры)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wyodrębnienie

н. вылучэнне, адасабленне, аддзяленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)