вылу́пліванне I ср., разг. выдира́ние, вырыва́ние; см. вылу́пліваць I

вылу́пліванне II ср., прост. выпу́чивание, вытара́щивание, выка́тывание; см. вылу́пліваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тало́піць

‘вылупліваць што-небудзь (вочы)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. тало́плю тало́пім
2-я ас. тало́піш тало́піце
3-я ас. тало́піць тало́пяць
Прошлы час
м. тало́піў тало́пілі
ж. тало́піла
н. тало́піла
Загадны лад
2-я ас. тало́п тало́пце
Дзеепрыслоўе
цяп. час тало́пячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

wytrzeszczać

незак. вылупліваць, вытрэшчваць, выпучваць;

wytrzeszczać oczy — вытрэшчваць (вылупліваць) вочы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выка́тывать​II несов. (к вы́катить) выко́чваць; (глаза — ещё) прост. вытрэ́шчваць, вылу́пліваць;

выка́тывать бо́чку выко́чваць бо́чку;

выка́тывать глаза́ выко́чваць (вытрэ́шчваць, вылу́пліваць) во́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпу́чивать несов., разг. выпу́чваць, выпіна́ць; (о глазах) прост. вытарэ́шчваць, вытрэ́шчваць, вылу́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вытара́щивать несов., разг. вытарэ́шчваць, вытрэ́шчваць, вылу́пліваць, обл. вытаро́пліваць; (уставлять глаза) утаро́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ánglotzen

vt разм. вылу́пліваць во́чы (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wybałuszać

незак. разм. : wybałuszać oczy — вытрэшчваць (вылупліваць) вочы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Трэ́шчыцца ‘ўглядацца’ (Юрч. СНЛ). Відаць, першапачатковае значэнне ‘шырока раскрываць, вылупліваць, вытрэшчваць вочы’, гл. вы́трашчыць. Слова з праблемнай этымалогіяй, параўн. рус. таращить (глаза) ‘напружана ўглядацца’, для якога Фасмер (4, 23) дапускае сувязь з трахнуть ‘стукнуць, трэснуць’, гл. трахаць. Борысь (720) на аснове чэш. třeštit ‘шалець, выходзіць з сябе’, ‘вылупліваць вочы’, дыял. treščit ‘стукаць’, ст.-чэш. treščiti ‘грукаць, трашчаць, лятаць з трэскам’, славац. trieštiť ‘разбіваць’, харв. і серб. старое trieštiť ‘трэснуць, ударыць (пра гром)’, славен. treščiti ‘выклікаць трэск, грукат’, ‘стукаць (пра маланку)’, ‘кідаць раптоўна, шпурляць’ мяркуе, што першаснае значэнне магло быць ‘адкрываць з трэскам’ (вобразна і пра вочы). Гл. трашчаць, трэснуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пу́чить несов.

1. разг. пу́чыць; (о вздутии живота) пу́шыць;

2. (о глазах) прост. вытара́шчваць, вылу́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)