правака́цыя
(лац. provocatio = выклік)
1) здрадніцкае падбухторванне каго-н. да дзеянняў, якія могуць прывесці да цяжкіх вынікаў (напр. ваенная п.);
2) штучнае выкліканне якіх-н. праяў хваробы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
выма́нивание
1. выманта́чванне, -ння ср., выду́рванне, -ння ср.;
2. вызыва́нне, -ння ср., выкліка́нне, -ння ср., выбаўле́нне, -ння ср.; см. выма́нивать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
правака́цыя, ‑і, ж.
1. Здрадніцкія дзеянні тайных агентаў паліцыі, што праніклі ў рэвалюцыйныя арганізацыі з мэтай шпіянажу і падбухторвання да выступленняў, якія павінны прывесці гэтыя арганізацыі да аслаблення і разгрому.
2. Наўмыснае падбухторванне каго‑н. да такіх дзеянняў і ўчынкаў, якія могуць прывесці да дрэнных вынікаў. Я зразумеў, што і мне, карэспандэнту савецкай газеты, будзе не лёгка, інакш кажучы, трэба быць гатовым да розных правакацый і нечаканасцей. Новікаў.
3. Спец. Штучнае выкліканне якіх‑н. з’яў хваробы.
4. Спец. Штучнае паскарэнне прарастання насення.
[Ад лац. provocatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правака́цыя
(лац. provocatio = выклік)
1) здрадніцкае падбухторванне каго-н. да дзеянняў, якія могуць прывесці да цяжкіх вынікаў;
2) агрэсіўнае дзеянне з мэтай выклікаць ваенны канфлікт;
3) мед. штучнае выкліканне якіх-н. праяў хваробы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
вы́клік, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выкліка́ць — вы́клікаць (у 1 знач.); выкліканне.
2. Патрабаванне, запрашэнне з’явіцца куды‑н. З’явіцца па выкліку. □ [Ваўчок:] — Антон Ягоравіч прывёз тэлеграму з выклікам на рэспубліканскую нараду дырэктараў эмтээс і іх намеснікаў. Хадкевіч. Валя з дня на дзень чакала выкліку на экзамены, а з педвучылішча не было ніякай весткі. Васілевіч. // Запрашэнне, прапанова ўдзельнічаць у чым‑н. — Выклік на.. спаборніцтва прымаем, — сказаў Тамаш. Гурскі.
3. Гатоўнасць уступіць у барацьбу. Кінуць выклік грамадству. □ Дуб стаяў нерухома, з горда прыўзнятай вершалінай-галавой, нібы кідаючы выклік грознай стыхіі. Данілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
исторже́ние
1. выкіда́нне, -ння ср., выкі́дванне, -ння ср.; вывяржэ́нне, -ння ср.;
2. вырыва́нне, -ння ср.; выхо́пліванне, -ння ср.; вызвале́нне, -ння ср.;
3. выкліка́нне, -ння ср.; см. исторга́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
возбужде́ние ср.
1. (действие) выкліка́нне, -ння ср.; узбуджэ́нне, -ння ср., абуджэ́нне, -ння ср.; узніма́нне, -ння ср.; распачына́нне, -ння ср.; настро́йванне, -ння ср.; хвалява́нне, -ння ср., узрушэ́нне, -ння ср.; распа́льванне, -ння ср.; см. возбужда́ть;
2. (состояние) узбу́джанасць, -ці ж.; (взволнованность) усхвалява́насць, -ці ж., узру́шанасць, -ці ж.; (половое) юрлі́васць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
внуше́ние ср.
1. выкліка́нне, -ння ср.; усяле́нне, -ння ср., пасяле́нне, -ння ср., нада́нне, -ння ср.; навява́нне, -ння ср.; см. внуша́ть 1;
2. (наущение) намо́ва, -вы ж., намаўле́нне, -ння ср.; (уговор) угаво́р, -ру м.; (совет) пара́да, -ды ж.;
он де́йствует по внуше́нию прия́телей ён дзе́йнічае па намо́ве пры́яцеляў;
она́ не слу́шалась внуше́ний яна́ не слу́халася пара́д (угаво́раў);
3. (выговор) вымо́ва, -вы ж.; (напоминание) напамі́нак, -нку м.;
сде́лать стро́гое внуше́ние зрабі́ць стро́гую вымо́ву (стро́гі напамі́нак);
4. унушэ́нне, -ння ср.; (гипноз) гіпно́з, -зу м.;
ма́ссовое внуше́ние ма́савы гіпно́з;
лечи́ть внуше́нием лячы́ць унушэ́ннем (гіпно́зам);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
представле́ние ср.
1. (действие) пада́ча, -чы ж.; неоконч. падава́нне, -ння ср.; пака́званне, -ння ср., пака́з, -зу м., прадстаўле́нне, -ння ср.; прывядзе́нне, -ння ср.; прыстаўле́нне, -ння ср.; знаёмства, -ва ср.; рэкаменда́цыя, -цыі ж., рэкамендава́нне, -ння ср.; прадстаўле́нне, -ння ср.; малява́нне, -ння ср.; пака́з, -зу м., пака́званне, -ння ср., вывядзе́нне, -ння ср., выкліка́нне, -ння ср.; прычыне́нне, -ння ср.; прыкі́дванне, -ння ср.; уяўле́нне, -ння ср.; см. представля́ть 1—9;
2. (письменное заявление с предложением) офиц. прадстаўле́нне, -ння ср., дакла́д, -да м.; дакладна́я запі́ска; (заявление) зая́ва, -вы ж.;
представле́ние о перево́де на но́вую до́лжность прадстаўле́нне (дакла́д, дакладна́я запі́ска) аб пераво́дзе на но́вую паса́ду;
3. уяўле́нне, -ння ср.;
проце́сс представле́ния психол. працэ́с уяўле́ння;
не име́ть ни мале́йшего представле́ния не мець нія́кага ўяўле́ння;
4. театр. пака́з, -зу м.; (спектакль) спекта́кль, -ля м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)