хо́днік, ‑а, м.

Разм.

1. Тое, што і тратуар. Вуліца была гладка забрукавана, а ходнікі выкладзены бетоннымі плітамі. Машара.

2. Тое, што і палавік. [Маці:] — [Святланка] да мяне прыскочыць, бывала, дык перакусіць з дарогі не паспее, а ўжо і падлогу ператрэ, і ходнікі выб’е, і падворак падмяце. Гіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мемара́ндум

(лац. memorandum = тое, што трэба помніць)

дыпламатычны дакумент, у якім выкладзены погляды ўрада па якім-н. пытанні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́ложенный

1. вы́лажаны, вы́кладзены, мног. павыклада́ны, павыкла́дваны;

2. вы́лажаны, мног. павыклада́ны, павыкла́дваны; вы́машчаны, мног. павымо́шчваны; абло́жаны, абкла́дзены, мног. паабклада́ны, паабкла́дваны; вы́сланы, мног. павысціла́ны;

3. аблямава́ны, мног. пааблямо́ўваны, абшы́ты, мног. паабшыва́ны;

4. зло́жаны, скла́дзены, мног. пасклада́ны, паскла́дваны, вы́лажаны, мног. павыклада́ны, павыкла́дваны;

5. вы́лажаны, вы́кладзены; см. вы́ложить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сці́слы ’выкладзены коратка, лаканічны; кароткі’ (ТСБМ), сьці́слы, сьці́склы ’сціснуты, шчыльны; кампактны’ (Ласт.), сці́слы, сці́склы, сці́склівы ’ашчадны, скупаваты’ (брасл., паст., смарг., Сл. ПЗБ), сці́слы ’сціпла, ашчадна жывучы’ (Нас.), ’ашчадны, скупы’ (Бяльк.), ’скупы, прагны’ (Ян., Жд. 2), ’вельмі скупы, хцівы’ (Растарг.), сці́склы ’эканомны’ (Ян.), сці́склівы ’ашчадны, які намарна нічога не пусціць’ (Варл.), сці́слівы ’сарамлівы’ (Мат. Гом.). З польск. ścisły, старое ścisliwy, ściskły ’шчыльны; дакладны; скупы’, якое ад ściskać ’сціскаць’ < ciskać ’ціскаць’ (Брукнер, 530; Борысь, 614).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

предпо́сланный да́дзены (перад чым), зро́блены (перад чым), вы́кладзены (перад чым);

ле́кции была́ предпо́слана истори́ческая спра́вка пе́рад ле́кцыяй была пада́дзена (зро́блена) гістары́чная даве́дка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веды́зм

(ад веды)

старажытная рэлігія, заснаваная ў Індыі ў канцы 2 тысячагоддзя да н.э., для якой характэрна абагаўленне сіл прыроды; асновы ведызму выкладзены ў Ведах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бі́блія

(лац. biblia, ад гр. biblia = кнігі)

старажытны помнік пісьменнасці, зборнік твораў іудзейскай (Стары запавет) і хрысціянскай (Стары і Новы запаветы) рэлігій, дзе выкладзены асновы веравучэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kúrzgefasst

1.

a

1) сці́слы, каро́ткі, ко́ратка вы́кладзены (напр., курс)

2) рашу́чы, спра́ўны, бы́стры

2.

adv

1) ко́ратка

2) ху́тка, рашу́ча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бі́блія

(лац. biblia, ад гр. biblion = кніга)

гістарычны помнік пісьменнасці, зборнік твораў іудзейскай і хрысціянскай (Стары і Новы Запаветы) рэлігій, дзе выкладзены асновы веравучэння.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АНС-О-МЕ́ДАЎ

(ĽAnse au Meadow),

паселішча нарвежскіх вікінгаў на в-ве Ньюфаўндленд, адзінае вядомае ў Паўн. Амерыцы. Верагодна, пабудавана ў канцы 10 ст., калі, паводле скандынаўскіх сагаў, нарвежцы на чале з Лейвам Эрыксанам абследавалі ўзбярэжжа Амерыкі на З ад Грэнландыі. Раскопкамі выяўлены рэшткі дамоў, сцены якіх выкладзены з торфу, кузня з кавалкамі балотнай руды, жал. цвікі, прасліца.

т. 1, с. 377

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)