вы́есть сов., в разн. знач. вы́есці, мног. павыяда́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyjeść

зак. выесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́кусіць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.

Укусіўшы зубамі, выесці, вырваць частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́менціць ’старанна, хутка і чыста выесці’ (Янк. II). Гл. вы́менціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павыгрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выгрызці, выесці ў многіх месцах, усюды. Павыгрызалі мышы дзіркі ў мяшках. Павыгрызала жывёла ўсю траву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́едзены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выесці.

2. у знач. прым. Пусты, апарожнены.

•••

Не варты выедзенага яйца гл. варты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выяда́ць несов.

1. в разн. знач. выеда́ть;

2. съеда́ть;

1, 2 см. вы́есці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́вальґіс ’гультай, абібок’ (Цых.). Фанетыка (ґ узрыўное) паказвае на запазычанне і канец слова нагадвае літ. val̃gis ’ежа’. Магчыма, частковая калька з невядомага літоўскага экспрэсіўнага назоўніка тыпу пражора; параўн. išválgyti ’з’есці, выесці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́грызці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; пр. выгрыз, ‑ла; зак., што.

Грызучы што‑н., выесці. Выгрызці дзірку ў буханцы хлеба. // Скусваючы, згрызаючы пры корані, з’есці ўсё. З галадухі і са смагі Выгрызеш і мёрзлы ягель. Вітка.

•••

Пячонкі выгрызці — абрыдзець, надакучыць папрокамі за што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wégfressen

* vt вы́есці, раз’е́сці, зні́шчыць

der Rost frisst die Fárbe weg — іржа́ раз’яда́е фа́рбу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)