выдзіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдзіраць — выдраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдзіра́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выдрацца.

2. Зал. да выдзіраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rip out

вырыва́ць, выдзіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вырыва́ть​I несов.

1. (выдёргивать) вырыва́ць;

вырыва́ть зуб вырыва́ць зуб;

2. (игрывать) выдзіра́ць;

вырыва́ть листы́ из кни́ги выдзіра́ць лісты́ з кні́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wydrapywać

незак. выдрапваць; выдзіраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wydzierać

незак. выдзіраць; вырываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyszarpywać

незак. вырываць, выдзіраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

heráusreißen

* vt вырыва́ць, выдзіра́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábzupfen

vt адшчы́пваць; выдзіра́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вы́дзірак 1 ’ачышчанае ад карчэўя і кустоў поле’ (Сцяшк.); ’цалінны ўчастак, які ўпершыню прыараны да поля’ (Яшк., стол.), вы́дзеркі ’поле сярод лесу на месцы аблогі’ (Яшк., нясвіж.), вы́дзеркі, ву́дзеркі ’ўпершыню апрацаваны ўчастак зямлі’ (Шатал.). Да выдзіраць, драць. Параўн. выдзёр, выдранка.

Вы́дзірак 2 ’выступ з печы, на якім можна сесці’ (Янк. I). Да выдзіраць(цца) (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)