Verléger

m -s, - выдаве́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

publisher

[ˈpʌblɪʃər]

n.

выдаве́ц -ўца́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кні́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Знавец і аматар кніг.

Заўзяты к.

2. Перапісчык або друкар; выдавец кніг (уст.).

3. Пра адарванага ад жыцця чалавека, які кіруецца ў сваёй дзейнасці ведамі, набытымі з кніг (іран.).

|| ж. кні́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Hrsg.

= Herausgeber – выдавец, рэдактар выдання

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Heráusgeber

m -s, - выдаве́ц; рэда́ктар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ходзька Л. (гісторык, выдавец) 11/69

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

newspaperman

[ˈnu:z,peɪpərmæn]

n., -men

газэ́тны рэпарцёр; выдаве́ц -ўца́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wydawca

м. выдавец;

wydawca książek — кнігавыдавец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nakładca

м.

1. укладчык; інвестар;

2. выдавец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gazetteer

[,gæzəˈtɪr]

n.

1) сло́ўнік геаграфічных назо́ваў

2) esp. Brit. выдаве́ц афіцы́йнага дзяржа́ўнага бюлетэ́ню

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)