павыва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Вываліць усіх, многіх або ўсё, многае. Павывальваць седакоў з саней. Павывальваць рэчы з партфеля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́валить сов.
1. разг. вы́валіць, мног. павыва́льваць, вы́кінуць, мног. павыкіда́ць, павыкі́дваць, вы́вернуць, мног. павываро́чваць, вы́куліць, мног. павыку́льваць;
2. (выйти в большом количестве) прост. вы́валіць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́валены
1. вы́валенный;
2. вы́ложенный; вы́сыпанный;
3. вы́сунутый;
1-3 см. вы́валіць I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выва́львацца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вываліцца 1.
2. Зал. да вывальваць 1 (гл. вываліць у 3 знач.).
выва́львацца 2, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вываліцца 2.
2. Зал. да вывальваць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wywalić się
зак.
1. вываліць (натоўпам);
2. вываліцца; перакуліцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
выва́льваць I несов.
1. в разн. знач. выва́ливать;
2. выкла́дывать; высыпа́ть;
3. разг. высо́вывать;
1-3 см. вы́валіць I
выва́льваць II несов. (сукно) выва́ливать, валя́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wywalić
зак.
1. выламаць; выбіць;
2. вываліць; зваліць;
wywalić język разм. высунуць язык;
wywalić gały — вылупіць вочы;
wywalić brzuch — выпнуць пуза
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
опроки́нуть сов.
1. перакулі́ць, абярну́ць; (вывалить) вы́валіць; вы́куліць; (повалить) павалі́ць, звалі́ць;
2. (выпить) прост. перакулі́ць;
3. (заставить отступить) воен. адкі́нуць, збіць;
4. перен. (опровергнуть) абве́ргнуць; (разрушить) разбуры́ць;
опроки́нуть все расчёты разбуры́ць усе́ разлі́кі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перакулі́ць, ‑кулю, ‑куліш, ‑куліць; зак.
Разм.
1. каго-што. Перавярнуць уверх дном, нізам; паваліць набок, абярнуць. Перакуліць човен. Перакуліць воз. □ Конь ірвануў убок і перакуліў сані. Корзун. // што. Выліць, вываліць змесціва якой‑н. пасудзіны, перавярнуўшы, паваліўшы яе. Буйка замітусіўся па кузні, перакуліў вядро вады, і яна разлілася на ўтрамбаваную ботамі зямлю. Даніленка. // каго. Перавярнуць цераз галаву, нізам уверх, на процілеглы бок. Магутная плынь прагна падхапіла .. [Макоўчыка], панесла, упарта стараючыся перакуліць на спіну. Мележ. // каго-што. Нагвуўшы, перакінуць цераз каго, што‑н. Перакуліць цераз борт. □ Ігнась кінуўся на спіну, падхапіў за ногі Ключэню і перакуліў цераз сябе. Чарнышэвіч.
2. што. Выпіць да дна (чарку, шклянку і пад.). Позірк .. [Рамана] упаў на бутэльку з гарэлкай. Ён, нічога не думаючы, наліў шклянку і перакуліў яе ў рот. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́вернуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.
1. Перавярнуць унутраным бокам наверх. Вывернуць навалачку. □ Міхась скінуў кажух, вывернуў уверх шэрсцю і накінуў на сябе. Колас.
2. Варочаючы, выняць, выцягнуць; вырыць. Вывернуць пянёк з коранем. □ І першацвет далікатны парэчкавы, І чарназём той, што вывернуў крот, — Тры гады не ўдыхаў. Барадулін. // Падаць неўласцівы паварот; вывіхнуць. Вывернуць нагу.
3. Разм. Выліць, высыпаць, перакуліўшы пасудзіну; вываліць, выкуліць. Вывернуць вядро вады. □ За якую гадзіну назбіраў поўны кошык, а грыбоў у гэтай мясцінцы яшчэ многа. Прыйшлося вывернуць кошык, паадразаць ножкі і пакінуць толькі шапачкі. С. Александровіч. // Выкуліць з саней, лодкі і пад. [Янка:] — Ну, садзімся! Марыська, наперад за фурмана. Бяры лейцы ў рукі ды моцна трымай, каб не вывернулі! Чарот.
•••
Вывернуць душу — падзяліцца з кім‑н. сваімі перажываннямі, думкамі і пад.; расказаць усё да канца, выказаць самае запаветнае. Поўны трывогі,.. [Скуратовіч] меў патрэбу вывернуць перад кім сваю душу. Чорны. Мне хацелася гаварыць і гаварыць, нават душу вывернуць, каб Марылька паверыла кожнаму майму слову. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)