чырванашчо́кі, ‑ая, ‑ае.

У якога ружовыя, чырвоныя шчокі. — Панна Марына! Папрасіце вы: можа на вашу просьбу госць зверне ўвагу, — звярнулася да дзяўчыны жандарыха, чырванашчокая, дабрадушная жанчына. Колас. З класаў навыперадкі пачалі выбягаць хлапчукі, чырванашчокія, вясёлыя. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heráuslaufen

* vi (s)

1) выбяга́ць

2) выцяка́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wybiegać

незак. выбягаць;

wybiegać naprzód перан. забягаць наперад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

entgégenlaufen

* vi (s)

1) выбяга́ць [бе́гчы] насу́страч

2) супярэ́чыць (пра думкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hináuslaufen

* vi (s)

1) выбяга́ць

2) (auf a) зво́дзіцца (да чаго-н.), сыхо́дзіць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

убега́ть несов.

1. бе́гчы; (выбегать) выбяга́ць; (отбегать) адбяга́ць, адбяга́цца; (забегать) забяга́ць;

я убега́ю разг. я бягу́ (пабе́г, пабягу́);

2. (уходить тайком, спасаться бегством) уцяка́ць; (сбегать) збяга́ць; см. убежа́ть​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выма́хивать несов., прост.

1. (махая, выгонять) выганя́ць;

выма́хивать мух выганя́ць мух;

2. (выхватывать с размаху) выхо́пліваць;

3. (стремительно выбегать, выезжать откуда, куда-л.) выбяга́ць, выско́кваць;

4. (вырастать, становиться высоким) выма́хваць, выганя́ць, выраста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áuslaufen

*

1.

vi (s)

1) выбяга́ць, выцяка́ць

2) ско́нчыцца (як-н., чым-н.)

3) выхо́дзіць (у мора), адплыва́ць

4) расплыва́цца (пра фарбу)

2.

(sich)

разм. набе́гацца, нахадзі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wypadać

wypada|ć

незак.

1. выпадаць; вывальвацца;

2. выбягаць;

3. ~a безас. зручна, ёмка;

wypadać go odwiedzić — зручна яго наведаць;

nie wypadać — нязручна, няёмка;

~łoby — варта было б; належала б;

na jedno wypadać — усё роўна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wylatywać

wylat|ywać

незак.

1. вылятаць;

samolot ~uje rano — самалёт вылятае ўранку;

2. вылятаць, выпадаць;

z rąk mu wszystko ~uje — у яго ўсё валіцца з рук;

3. разм. выбягаць;

4. падымацца;

dym ~uje w górę — дым падымаецца ўгору

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)