wylatywać

wylat|ywać

незак.

1. вылятаць;

samolot ~uje rano — самалёт вылятае ўранку;

2. вылятаць, выпадаць;

z rąk mu wszystko ~uje — у яго ўсё валіцца з рук;

3. разм. выбягаць;

4. падымацца;

dym ~uje w górę — дым падымаецца ўгору

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)