а́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Аднакратна моцна выкрыкнуць «ах!», выказваючы якое-н. пачуццё: захапленне, здзіўленне, шкадаванне, страх, смутак і пад.

Жанчына ахнула.

2. Моцна ўдарыць па чым-н.; выбухнуць, разарвацца, стрэліць, абрушыцца і г.д.

А. палкай па галаве.

|| незак. а́хаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. а́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́бухаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. што. Выліць, высылаць усё адразу. Выбухаць усю ваду.

2. Вырасці, стаць вялікім. [Светлік:] — У два чалавечыя росты выбухалі канапелькі, як лес гулі. Лынькоў.

выбуха́ць, ‑ае.

Незак. да выбухнуць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blow one’s top

Sl.

узлава́цца, вы́бухнуць; звар’яце́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tick off

а) адзна́чыць

б) загне́вацца, вы́бухнуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вы́бух ’узрыў, вывяржэнне’ (БРС, Гарэц., Байк. і Некр.), укр. ви́бух ’тс’, польск. wybuch ’тс’. Ад выбуха́ць (да бу́хаць, гл.); аднак адсутнасць рус. формы, магчыма, сведчыць пра запазычанне з польск. мовы; параўн. вы́бухнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

eksplodować

1. незак. выбухаць; разрывацца;

2. зак. выбухнуць; разарвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

boil over

а) пабе́гчы (пры кіпе́ньні)

б) не панава́ць над сабо́ю, вы́бухнуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выбуха́ць несов.

1. взрыва́ться;

2. (устремляться наружу) вырыва́ться;

3. (внезапно возникать, с силой проявляться) вспы́хивать, разража́ться;

1-3 см. вы́бухнуць 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

powder keg

1) бо́чка для захо́ўваньня по́раху

2) Figur. бо́чка з по́рахам (што пагража́е вы́бухнуць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

а́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., аднакр.

1. Разм. Усклікнуць «ах», выказваючы якое‑н. пачуццё: захапленне, здзіўленне, шкадаванне, страх, смутак і пад. [Мікалай Іванавіч:] — Бываюць цікавыя сюжэтныя павароты ды такія нечаканыя, што ахнеш ад здзіўлення. Шахавец.

2. Разм. Выбухнуць, разарвацца, стрэліць, абрушыцца і г. д. Пакуль.. [Капейка] паспеў шыбануць за вугал хаты — граната ахнула!.. Брыль.

3. каго-што. Разм. Моцна выцяць. Ахнуць па галаве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)