вулка́н

(лац. vulcanus = агонь, полымя, ад Vulcanus = імя бога агню ў старажытнарымскай міфалогіі)

гара з кратэрам на вяршыні, праз які час ад часу вывяргаюцца лава, гарачыя газы, попел і абломкі горных парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вулка́н. Запазычана з рус. вулка́н (Крукоўскі, Уплыў, 73, 86), што з лац. Vulcanus ’бог агню’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Прагрэс-Вулкан» (ф-ка, Пінск) 2/427

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Прагрэс-Вулкан»

т. 12, с. 535

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шышалдзіна вулкан

т. 18, кн. 1, с. 23

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

агняды́шны, -ая, -ае.

Які вывяргае агонь, лаву (пра вулкан).

Агнядышная гара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзе́ючы, -ая, -ае.

Які дзейнічае, функцыянуе.

Дзеючыя асобы ў п’есе.

Д. вулкан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гра́зевы мед., геол. грязево́й;

г. вулка́н — грязево́й вулка́н;

~вая ва́нна — грязева́я ва́нна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

volcano [vɒlˈkeɪnəʊ] n. вулка́н;

an extinct volcano пату́хлы вулка́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Везу́вий (вулкан) Везу́вій, -вія м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)