пе́ленг, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Вугал паміж стрэлкай компаса і напрамкам, па якім відаць дадзены прадмет або чуваць дадзены гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перпендыкуля́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы: прамая лінія, якая складае прамы вугал з другой прамой лініяй або плоскасцю.

Апусціць п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

трохгра́нны, -ая, -ае.

1. Які мае тры грані.

Т. напільнік.

2. Утвораны перасячэннем трох граней, што праходзяць праз адну кропку (спец.).

Т. вугал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

двухгра́нны двугра́нный;

д. ву́гал — мат. двугра́нный у́гол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

противолежа́щий супрацьле́глы, проціле́глы;

противолежа́щий у́гол мат. проціле́глы вугал.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

двухгра́нны, ‑ая, ‑ае.

З дзвюма гранямі. Двухгранны вугал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deflection [dɪˈflekʃn] n. адхіле́нне;

the аngle of deflection ву́гал адхіле́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бісектры́са, ‑ы, ж.

Прамая лінія, якая дзеліць вугал папалам.

[Фр. bissectrice ад лац. bis — двойчы і secare — рассякаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схіле́нне, -я, н.

1. гл. схіліць.

2. У астраноміі — адна з нябесных каардынат.

○

Магнітнае схіленне (спец.) — вугал паміж магнітным і геаграфічным мерыдыянамі ў пэўным пункце зямной паверхні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

а́зімутны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да азімута. Азімутны вугал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)