шчытано́сец
‘воін’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шчытано́сец |
шчытано́сцы |
| Р. |
шчытано́сца |
шчытано́сцаў |
| Д. |
шчытано́сцу |
шчытано́сцам |
| В. |
шчытано́сца |
шчытано́сцаў |
| Т. |
шчытано́сцам |
шчытано́сцамі |
| М. |
шчытано́сцу |
шчытано́сцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ві́кінг, -а, мн. -і, -аў, м.
Старажытнаскандынаўскі марскі воін, удзельнік марскіх паходаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
soldier [ˈsəʊldʒə] n. салда́т, во́ін, жаўне́р
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ві́цязь, -я, мн. -і, -яў, м.
У Старажытнай Русі: храбры воін, асілак.
Слаўныя віцязі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́чнік
‘воін; рамеснік, які вырабляў мячы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ме́чнік |
ме́чнікі |
| Р. |
ме́чніка |
ме́чнікаў |
| Д. |
ме́чніку |
ме́чнікам |
| В. |
ме́чніка |
ме́чнікаў |
| Т. |
ме́чнікам |
ме́чнікамі |
| М. |
ме́чніку |
ме́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ры́нда¹, -ы, ДМ -дзе, м.
На Русі ў Сярэднія вякі: воін царскай прыдворнай аховы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
збраяно́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.
У Сярэднія вякі: малады воін, які насіў зброю рыцара.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́ин высок. во́ін, -на м.;
◊
оди́н в по́ле не во́ин погов. адзі́н у по́лі не во́ін;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
warrior [ˈwɒriə] n. fml вой, во́ін, бае́ц, вая́р
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ко́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Той, хто едзе на кані вярхом; верхавы.
2. Конны воін, кавалерыст.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)