Verbum

пату́хлы, -ая, -ае.

1. Які перастаў гарэць, свяціць.

Патухлая зорка.

2. перан. Цьмяны, без жыцця (пра вочы, погляд).

Патухлыя вочы.

жму́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што.

Сціскаючы павекі, прыкрываць, прыплюшчваць вочы.

Ж. вочы ад яркага святла.

|| зак. зажму́рыць, -рыш, -рыць; -раны.

цемнаво́кі, -ая, -ае.

Які мае цёмныя вочы.

павільгатне́лы, -ая, -ае.

Які зрабіўся вільготным.

Павільгатнелыя вочы.

бы́стры, -ая, -ае.

1. Які хутка цячэ, лётае, бегае.

Быстрая плынь.

Б. хлопчык.

2. Жывы, праніклівы (пра вочы, позірк і пад.).

У дзяўчыны быстрыя вочы.

утаро́піць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак., што ў каго-што.

Уставіць вочы, позірк на каго-, што-н.

У. вочы ў падлогу.

|| незак. утаро́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

ка́ры¹, -ая, -ае.

Карычневы (пра колер вачэй).

Карыя вочы.

плю́шчыць¹, -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

Закрываць, заплюшчваць (вочы).

блішча́ць, -шчу́, -шчы́ш, -шчы́ць; -шчы́м, -шчыце́, -шча́ць; -шчы́; незак.

1. Свяціцца або адсвечваць роўным святлом.

Боты блішчаць.

Возера блішчыць.

2. Свяціцца (пра вочы).

Вочы блішчаць ад радасці.