вы́вучка, -і, ДМ -чцы, ж.

1. гл. вывучыць.

2. Набытыя ў працэсе вучобы ўменне, навыкі, практычны вопыт.

Добрая в.

Ваенная в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

осва́ивать несов. асво́йваць;

осва́ивать о́пыт передовико́в асво́йваць во́пыт перадавіко́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

асво́йваць несов. осва́ивать;

а. во́пыт перадавіко́ў — осва́ивать о́пыт передовико́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

неблагі́, -а́я, -о́е.

1. Нядрэнны, даволі добры.

Н. чалавек.

Н. ўраджай.

2. Дастатковы для якой-н. мэты; даволі значны.

У яго н. вопыт практычнай работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эмпіры́я, -і, ж. (кніжн.).

1. Чалавечы вопыт увогуле, успрыманне ўсяго знешняга органамі пачуццяў.

2. Назіранне ў натуральных умовах у адрозненне ад эксперыменту.

|| прым. эмпіры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

wprawa

wpraw|a

ж. досвед; вопыт, навык, спрыт;

nabrać ~y — набыць вопыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

купцо́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы купцу. Купцоўскі вопыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксперыме́нт

(лац. ехрегіmentum)

1) навуковы вопыт, дослед;

2) наогул вопыт, выпрабаванне, праверка (смелы э.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мнагаво́пытны, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікі вопыт. Мнагавопытны гаспадарнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

золаташука́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да золаташукальніка. Золаташукальніцкі вопыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)