Станавіцца карабатым; скрыўляцца, выгінацца. Фанера карабаціцца. □ [Кніга] ляжала на стале, і тонкая папяровая вокладка пачынала жоўкнуць, карабаціцца — ад сонца і дробнай, што пыл, салёнай імжы.Карамазаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Búchumschlag
m -(e)s, -schläge во́кладка кні́гі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
обло́жкаво́кладка, -кі ж.;
кни́га в кра́сной обло́жке кні́га ў чырво́най во́кладцы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суперво́кладка, ‑і, ДМ ‑дцы; Рмн. ‑дак; ж.
Папяровая вокладка паверх пераплёту кнігі. Адам кінуў мімалётны зірк на дзяружку, на папяросы. Затрымаўся на кнізе ў зялёнай, як трава, супервокладцы.Вышынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмо́кнуцьсов. отмо́кнуть;
во́кладка ~кла і адста́ла ад кні́гі — обло́жка отмо́кла и отста́ла от кни́ги
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
акла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Рмн. ‑дак; ж.
Уст. Тое, што і вокладка. І кнігі з скрынкі выкідае [Алесь], І пад сталом іх растрасае, А ненавісныя «начаткі» Парваў па самыя акладкі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cardboard[ˈkɑ:dbɔ:d]n. кардо́н (цвёрдая папера);
a cardboard binding цвёрды пераплёт;
a cardboard box кардо́нка;
a cardboard cover цвёрдая во́кладка (кнігі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пераплёт, -у, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.
1.гл. пераплесці.
2. Цвёрдая вокладка, у якую, пераплятаючы, устаўляюць кнігу, сшытак і пад.
Скураны п.
3. Рама, рашотка, агароджа з перакрыжаваных перакладзін.
Аконны п.
4.перан. Складанае, цяжкае становішча.
Трапіць у п.
|| прым.пераплётны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
біг
(ням. Biege = выгін)
рубчык на кардоне або абгортачнай паперы, дзякуючы якому вокладка лягчэй раскрываецца, а папера згінаецца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Па́пка ’вокладка з картону, скуры і пад. для захоўвання папер, малюнкаў і пад.’ (ТСБМ). Праз рус.па́пка з ням.Pappe ’картон’, якое ад Pappe ’каша’, таму што раней слаі паперы звязваліся тоўстай праслойкай клейстара’ (Клюге-Гётце, 431; Фасмер, 3, 201).