ве́шанне ср. ве́шание; см. ве́шаць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́шанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Закончыць вешаць, развешваць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wieszać

незак. вешаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

string up

informal

ве́шаць (злачы́нца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odwieszać

незак. вешаць (класці) трубку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wywieszać

незак. вывешваць; вешаць; развешваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Весіць 1 ’вешаць’ (КТС), рус. паўн. ве́сить ’тс’, польск. ‑wiesić (ст.-польск. wiesić > wieszac), в.-луж. wjesyć, н.-луж. wjesyś, чэш. věsiti, славац. vesiť, славен. vésiti ’вешаць’, макед. веси, балг. веся ’вешаць на шыбеніцы’. Прасл. věsiti. Чаргаваннем звязана з вісе́ць (гл.).

Весіць 2 ’важыць’ (КТС) запазычана з рус. мовы; параўн. рус. весить ’важыць’, укр. вісити, якое паходзіць з ве́сіць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тата́рушка ’прыстасаванне вешаць калыску’ (Мат. Маг. 2). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vórhängen

vt заве́шваць; ве́шаць (фіранкі, шторы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)