пакалы́хваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

Злёгку або час ад часу калыхаць.

Лёгкі ветрык пакалыхваў фіранкі на вокнах.

|| наз. пакалы́хванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарабаці́ніць

‘пакрыць што-небудзь рабаціннем, рабізной (ветрык зарабацініў лужыны); выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах (зарабацініла ўваччу)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зарабаці́ніць зарабаці́няць
Прошлы час
м. зарабаці́ніў зарабаці́нілі
ж. зарабаці́ніла
н. зарабаці́ніла
Дзеепрыслоўе
прош. час зарабаці́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пяшчо́тны, -ая, -ае.

1. Поўны ласкі, замілавання, які выяўляе ласку, любоў.

П. позірк.

2. перан. Мяккі, лагодны, вельмі прыемны.

П. голас.

П. ветрык.

|| наз. пяшчо́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сваво́льны, -ая, -ае.

1. Гарэзлівы, гуллівы.

Свавольнае дзіця.

С. ветрык (перан.).

2. Схільны да свавольства; упарты, неслух.

Нічога не слухае гэты с. сын, усё па-свойму робіць.

|| наз. сваво́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

línd, línde

a мя́ккі, лёгкі (ветрык)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рабаці́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; незак.

1. што. Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 1 знач.).

Ветрык злёгку рабаціў лужыны.

2. Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах.

Аж р. у вачах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

breeze​1 [bri:z] n. брыз, лёгкі ве́трык

♦

be a breeze infml быць ве́льмі лёгкім (пра справу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

потяну́ть сов., в разн. знач. пацягну́ць;

потяну́л ветеро́к пацягну́ў ве́трык;

потяну́ло домо́й пацягну́ла дамо́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціхаве́йны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Ціхі, слабы (пра вецер). Ціхавейны, цёплы ветрык Прылятае к нам з палёў. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытапта́цца, ‑топчацца; зак.

Прымяцца ад хады, хаджэння. — Калі і прытопчацца каторае каліўца нагою, дык яго ветрык падыме. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)