Náchdichtung

f -, -en

1) во́льны перакла́д (ве́ршаў)

2) склада́нне ве́ршаў (у перайманне каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

том, -а, мн. тамы́, -о́ў, м.

Асобная кніжка якога-н. выдання збору твораў.

Слоўнік у чатырох тамах.

|| памянш. то́мік, -а, мн. -і, -аў, м. Т. вершаў Максіма Багдановіча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вершапіса́нне, ‑я, н.

Пісанне вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

версіфіка́цыя, ‑і, ж.

Складанне, пісанне вершаў.

[Лац. versificatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Кніга, у якой сабраны якія-н. творы, дакументы.

З. вершаў.

З. архіўных дакументаў.

2. Рэзервуар для збору якой-н. вадкасці, газу (спец.).

З. нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., ро́дніць; незак., каго-што з кім-чым.

1. Ствараць адносіны роднасці паміж кім-н.

2. Рабіць падобным, збліжаць.

Гэтыя два зборнікі вершаў родняць паэтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вершатво́рац, ‑рца, м.

Уст. Складальнік вершаў; паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершаплёцтва, ‑а, н.

Разм. пагард. Пісанне бяздарных вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыфмаплёцтва, ‑а, н.

Разм. зневаж. Складанне дрэнных, слабых вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ні́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Нанізаныя на нітку, дрот і пад. якія-н. аднародныя прадметы (грыбы, пацеркі і пад.).

Насушыць нізку грыбоў.

2. Цыкл мастацкіх твораў аднаго жанру.

Н. вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)