стёганка разг. падшыва́нка, -кі ж.; вато́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

watówka

ж. ватоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ва́тнік м гл ватоўка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kacabaja

ж. разм. кацавейка; ватоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

таўсці́ць, ‑ціць; незак., каго.

Рабіць тоўстым або больш тоўстым, надаваць выгляд тоўстага чалавека. Новая ватоўка таўсціла хлопца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quilted [ˈkwɪltɪd] adj. падшыва́ны, падбі́ты ва́тай, ваці́нам і да т.п.;

a quilted coat падшыва́нае паліто́; вато́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wad​2 [wɒd] v.

1. затыка́ць (ватаю)

2. рабі́ць по́дбіўку (з ваты);

a wadded quilt вато́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пала́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад палапіць.

2. у знач. прым. Палатаны. Пад [шынялём] была старая палапленая ватоўка. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вато́вы ’ватны’ (БРС, Нас., Шат., Касп.). Прыметніка гэтага тыпу і з такім націскам няма ў рус. і ўкр. мовах. Таму, мяркуем, гэта запазычанне з польск. watowy ’тс’. Параўн. ватоўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

целагрэ́йка ж разм

1. ärmellose Jácke;

2. (ватоўка) Wáttejacke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)