wasal

м. гіст. васал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vassal [ˈvæsl] n.

1. hist. васа́л

2. (to) зале́жная асо́ба або́ краі́на;

a vassal state васа́льная дзяржа́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Vasáll

[va-]

m -en, -en гіст. васа́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фео́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Гіст. У Заходняй Еўропе ў перыяд сярэдневякоўя — зямля, пасада ці даход, які атрымліваў васал ад свайго сеньёра як спадчыннае ўладанне за ваенную ці адміністратыўную службу.

[Ад лац. feodum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lennik

м. гіст. леннік; васал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hołdownik

м. гіст. васал; леннік; даннік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БАРО́Н

(франц. baron),

у Зах. Еўропе ў сярэднія вякі непасрэдны васал караля, пазней радавы дваранскі тытул (жан. баранэса). У Англіі (захаваўся і цяпер) тытул знаці, па рангу ніжэйшы за тытул віконта.

т. 2, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Léhnsmann

m -(e)s, -männer i -leute гіст. ле́ннік, васа́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

retainer

[rɪˈteɪnər]

n.

1) ганара́р, пла́чаны адвака́ту

2) Hist. слуга́ -і́, васа́л -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vassal

[ˈvæsəl]

1.

n.

1) васа́л -а m.

2) слуга́ -і́ m.

2.

adj.

васа́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)