powłóczyć

незак. валачыць, цягаць; соўгаць;

powłóczyć nogami — валачыць ногі, шорхаць нагамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

włóczyć

незак. валачыць, валачы, цягнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Валача́й ’валацуга’, валачайка ’валацужніца’ (Шатал.). Да валачыць, валачыцца. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адвало́ка ’аддаленасць, адлегласць’ (Гарэц.), адвалока (zwłoka) (Др.-Падб.). Інавацыя? Гл. валачыць, валока.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валачба́ ’баранаванне’ (КТС), валачоба ’тс’ (Бяльк.). Рус. волочба ’тс’, укр. волочба ’тс’. Да валачыць ’баранаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

posuwać

незак. рухаць; пасоўваць; прасоўваць;

posuwać nogami — цягнуць (валачыць) ногі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вы́балачыць ’павыходзіць, з’явіцца’ (Сцяшк.). Няясна, магчыма, да валачыць ’цягнуць’ з распадабненнем в, б (гл.). Параўн. таксама рус. вы́болочься ’выскачыць (са скуры)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валачы́цца несов.

1. скита́ться, броди́ть, таска́ться, колобро́дить;

2. разг. (ухаживать без серьёзных намерений) волочи́ться;

3. страд., тех. волочи́ться; см. валачы́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wlec

незак. валачыць, валачы, цягнуць;

wlec nogi za sobą — ледзь валачы ногі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Валацня́ ’прыстасаванне з зубцоў; для сцягвання коп’ (Мат. Гом.); ’стог’ (Касп.); ’невялікая капа сена’ (Бяльк.), валацэнька ’капа сена’ (Касп.), валацня, валацэнька ’тс’ (Інстр. III). Да валачыць. Фанетыка няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)