шлем в разн. знач. шлем, род. шле́ма м.;

про́бковый шлем ко́ркавы шлем;

водола́зный шлем вадала́зны шлем.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлем м., в разн. знач. шлем;

стальны́ ш. — стально́й шлем;

ко́ркавы ш. — про́бковый шлем;

вадала́зны ш. — водола́зный шлем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГІДРАКАМБІНЕЗО́Н,

гідракасцюм (ад гідра... + франц. combinaison камбінаванае адзенне), вадалазны рыштунак лёгкага тыпу, які засцерагае вадалаза ад пераахаладжэння і траўмаў пры работах пад вадой. Бываюць воданепранікальныя («сухія», ізалююць цела вадалаза ад вады) і водапранікальныя («мокрыя», утрымліваюць ваду, якая пранікла праз гідракамбінезон і сагрэта целам вадалаза). Складаецца са шлема, кашулі з пальчаткамі (або без іх) і штаноў з ботамі. Да шлема далучаюцца трубкі дыхальнага апарата. Прызначаны для спуску на глыбіню да 20 м.

т. 5, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шлем м. Helm m -(e)s, -e;

лётны шлем ав. Flíegerkappe f -, -n;

вадала́зны шлем Táucherhelm m;

ко́ркавы шлем Trópenhelm m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рышту́нак, ‑нку, м.

1. зб. Набор, сукупнасць прадметаў, прыстасаванняў, неабходных для якой‑н. дзейнасці, занятку, работы. Рыбацкі рыштунак. Вадалазны рыштунак. Паходны рыштунак. □ [Лапецька] як апантаны імчаўся дадому, хапаў свой паляўнічы рыштунак і неўзабаве на бліжэйшым балоце ці ў лесе грымела сапраўдная кананада. Паслядовіч.

2. Абл. Рыштаванне. Колькі ні намагаўся пан адбудавацца, нічога з гэтага не выйшла — як толькі з пабудоў здымалі рыштункі, зноў усё з’ядаў ненажэрны агонь. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́локол

1. звон, род. звана́ м.;

2. (колпак) техн. каўпа́к, -ка́ м.;

водола́зный ко́локол вадала́зны каўпа́к;

ко́локол возду́шного насо́са каўпа́к паве́транай по́мпы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

equipment

[ɪˈkwɪpmənt]

n.

1) забесьпячэ́ньне, як

а) рышту́нак -ку m. (рыба́цкі, пахо́дны, вадала́зны)

б) адзе́ньне n., абу́так -ку m.

2) абсталява́ньне n.

3) ве́ды pl., кваліфіка́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каўпа́к, -ка́ м.

1. в разн. знач. колпа́к;

бла́зенскі к. — шутовско́й колпа́к;

шкляны́ к. — стекля́нный колпа́к;

2. тех. ко́локол;

вадала́зны к. — водола́зный ко́локол;

◊ трыма́ць пад шкляны́м ~ко́м — держа́ть под стекля́нным колпако́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́нцыр, ‑а, м.

1. Адзенне ў выглядзе кашулі, зробленае з пераплеценых дробных металічных кольцаў, якім карысталіся даўней для засцярогі ад удараў халоднай зброяй. Часам сталь скрабне паліцу, Часам іскрай пырсне крэмень... І хаваюцца пад дзёрнам Пікі, панцыры і шлемы, Труны царскіх слуг, ваякаў... Танк. // перан. Аб чым‑н. цвёрдым, што пакрывае што‑н. Гіпсавы панцыр. □ Цвёрды, як сталь, панцыр аўтастрады, што не паддаваўся і лому, прабіў звычайны баравічок — беленькі, далікатны! Карпюк.

2. Цвёрдае покрыва тулава ў некаторых жывёл (кракадзілаў, чарапах, ранаў). Бедная чарапаха схавалася ў свой панцыр. Маўр.

3. Металічная абшыўка ваенных караблёў, паяздоў; браня. Панцыр крэйсера.

4. Вадалазны скафандр для работы на вялікіх глыбінях.

[Ням. Panzer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)