пава́бны, -ая, -ае.

Які вабіць да сябе, прывабны.

Павабная знешнасць.

Павабная ўсмешка.

|| наз. пава́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́бить несов., охот. ва́біць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыцяга́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які вабіць да сябе, выклікае інтарэс.

Прыцягальная сіла музыкі.

|| наз. прыцяга́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́бленне ср. прима́нивание; см. ва́біць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падна́джваць

‘прынаджваць, вабіць, прыцягваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падна́джваю падна́джваем
2-я ас. падна́джваеш падна́джваеце
3-я ас. падна́джвае падна́джваюць
Прошлы час
м. падна́джваў падна́джвалі
ж. падна́джвала
н. падна́джвала
Загадны лад
2-я ас. падна́джвай падна́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падна́джваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ва́біцца, ‑біцца; незак.

Зал. да вабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́бенне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вабіць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́бленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вабіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зма́нлівы, -ая, -ае.

1. Які тоіць у сабе зман, здольны паслужыць асновай няправільнага меркавання аб кім-, чым-н.

Зманлівая цішыня.

2. Які вабіць, чаруе.

Зманлівая далеч.

|| наз. зма́нлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. Паводле народных павер’яў: уздзейнічаць чарамі, магічнымі прыёмамі на людзей.

2. перан., каго-што. Захапляць, вабіць.

Дзяўчына чаравала ўсіх сваёй прыгажосцю.

|| наз. чарава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)