hármlos

a бяскрыўдны, бясшко́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

niegroźny

бяспечны; бяскрыўдны, бясшкодны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

innocuous

[ɪˈnɑ:kjuəs]

adj.

няшко́дны, бясшко́дны, бяскры́ўдны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unverfänglich, únverfänglich

a бяскрыўдны (пра пытанне), бясхі́трасны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

niewinny

niewinn|y

1. невінаваты, бязвінны;

uznany za ~ego — прызнаны невінаватым;

2. нявінны; бяскрыўдны;

~y żart — бяскрыўдны жарт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

offenseless

[əˈfensləs]

adj.

1) без наступле́ньняў, няздо́льны атакава́ць або́ наступа́ць

2) бяскры́ўдны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inoffensive

[,ɪnəˈfensɪv]

adj.

1) бяскры́ўдны; мі́рны, няві́нны; няшко́дны

2) някры́ўдны

3) няпры́кры (смак, пах)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

guiltless

[ˈgɪltləs]

adj.

1) без віны́, невінава́ты; няві́нны, бязгрэ́шны, бяскры́ўдны

2) які́ ня ве́дае чаго́-н. або́ ня ўме́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няві́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Маральна чысты, бязгрэшны. Нявіннае дзіця. □ Калі Алесь узняў галаву і ўбачыў.. [сястрын] прыгожы нявінны тварык, які не кранулі яшчэ ні бяда, ні гора, ні клопаты і турботы, жыцця, у самога яго твар пакрысе пачаў праясняцца. Чарнышэвіч.

2. Наіўны, прастадушны. Прыкінуўся хлопчык Нявінным такім, Як быццам бабулькі Не бачыць зусім. Гілевіч. Сумныя яго [Антуся] вочы глядзелі на ўсё гэта яшчэ ўсё з нявінным непаразуменнем. Чорны.

3. Бяскрыўдны, бясшкодны. Нявіннае жаночае какецтва.

4. Цнатлівы. Перад уяўленнем паўстала яна — нявеста — у падвянечным плацці з вэлюмам, чыстая, харошая, нявінная. Карпаў.

5. Тое, што і невінаваты. [Лабановіч:] — Праўда, Лапаткевічу і Гуліку баяцца няма чаго, бо яны нявінныя: іх подпісы не стаяць пад пратаколам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

innocent

[ˈɪnəsənt]

1.

adj.

1) невінава́ты; бязьві́нны, няві́нны

2) няві́нны, шчыры, наі́ўны

3) няшко́дны, бясшко́дны, бяскры́ўдны

4) про́сты, натура́льны, непасрэ́дны

5) (of) пазба́ўлены чаго́-н., без

quite innocent of meaning — зусі́м без значэ́ньня

6) бездако́рны

2.

n.

1) невінава́ты -ага m.

2) прасьця́к -а́ m., абмежава́ны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)