бяліць - Пошук

убеля́ть несов. выбе́льваць, убяля́ць, бялі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мялі́ць ’бяліць вапнай’ (Нас.). Кантамінацыйнае ўтварэнне з мел ’вапна’ і бялі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

whiten [ˈwaɪtn] v.

1. бялі́ць, адбе́льваць

2. стаць бе́лым, пабяле́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абва́пліваць

‘бяліць што-небудзь вапнай’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абвапно́ўваць

‘бяліць што-небудзь вапнай’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ва́піць

‘бяліць што-небудзь вапнай’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

blichować

незак. бяліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

забяля́ць

‘бяліць што-небудзь; прыпраўляць што-небудзь смятанай’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пробе́ливать несов.

1. (белить) выбе́льваць, бялі́ць;

2. (отбеливать) спец. адбе́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verbum