bielidło

н. бялілы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Zínkweiß

n -es цы́нкавыя бялі́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бле́йвас

(ст.-польск. blejwas, ад ням. Bleiwejss)

свінцовыя бялілы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

blejwajs, ~u

м. свінцовыя бялілы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Weiß

n -es, - бе́лы ко́лер; бе́лая фа́рба, бялі́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

whitewash​1 [ˈwaɪtwɒʃ] n.

1. бялі́лы

2. пабе́лка, пабе́л

3. спро́ба абялі́ць, схава́ць недахо́пы;

The report was simply a whitewash. Даклад быў проста хлуснёй.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pobiała

ж.

1. пабелка; пабел;

2. цынкавыя бялілы;

3. палуда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

свінцо́вы Blei-, bléiern; bléigrau, bléifarben (пра колер);

свінцо́вы бляск мін Bléiglanz m -es;

свінцо́выя бялі́лы хім Bléiweiß n -es;

свінцо́выя во́блакі bléigraue [bléierne, bléifarbene] Wólken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ubielić się

зак. выбеліцца, убяліцца (аб сцяну рукаў, плечы);

2. пакласці бялілы (на твар)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лічкава́ты ’прыгожы’ (браг., Мат. Гом.). Утворана ад дзеяслова ⁺лічкаваць < лі́чка < ліцо, параўн. ст.-бел. личко ’тварык’ (XVI ст.), а таксама личковати ’памячаць, пазначаць украдзенае, апазнаную рэч’ (1541 г.) і рус. кур. личковать ’класці наверх лепшыя ўзоры тавару, вырабаў’, уладз., ніжнегар. ли́чка ’шліфаванне, паліраванне вырабаў’, дан. личко́вка ’бялілы для твару’, кур. личку́н ’багамаз, які малюе толькі твар і рукі’, укр. личкувати ’маскіраваць’, ’выгладжваць паверхню каменя ў млыне’, ’падбіраць рэчы лепшую да лепшай’, личко́ваний ’аздоблены з выгляду’, ’шліфаваны’. Усе да прасл. ličiti ’быць прыметным’, ’фарміраваць, утвараць’ (Слаўскі, 4, 247; Махэк₂, 331, Трубачоў, Эт. сл., 15, 81–82).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)