zgryźliwy

зласлівы; сварлівы, бурклівы;

zgryźliwy ton — бурклівы тон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

grouch​1 [graʊtʃ] n. infml

1. бурку́н, бурклі́вы чалаве́к

2. ска́рга, кры́ўда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nörgelisch

a прыдзі́рлівы, бурклі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brúmmig

a бурклі́вы, буркатлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вуркатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які раскаціста гучыць, глуха грукоча. Вуркатлівы гром.

2. Які любіць павуркатаць; бурклівы. Вясна была няўстойлівая, халодная, як злая, вуркатлівая свякруха. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tetryczny

разм. дзівачны, дзівакаваты; бурклівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

krátzig

a бурклі́вы, зану́длівы, сварлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bärbeißig

a зло́сны, сварлі́вы, бурклі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

surly

[ˈʃɜ:rli]

adj.

зло́сны; не ў гумо́ры, бурклі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

querulous

[ˈkwerələs]

adj.

бурклі́вы, ве́чна незадаво́лены; расьцьве́лены, раздражнёны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)