bubble​1 [ˈbʌbl] n.

1. пузыро́к, бу́рбалка (паветра, газу і да т.п.);

blow bubbles пуска́ць мы́льныя пузыры́

2. нязна́чнае пачуццё;

a bubble of hope кро́пля надзе́і

♦

the bubble bursts пузы́р/бу́рбалка ло́паецца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Séifenblase

f -, -n мы́льны пуздр, мы́льная бу́рбалка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Бу́льбатка ’бурбалка’ (Сцяшк. МГ), бу́лбатка ’тс’ (Янк. II). Укр. бу́льба ’бурбалка’, бу́льбашка. Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бурды́ль ’бурбалка, пухір’ (Нас., Інстр. I, Юрч., Бяльк., Яўс.). Сюды ж бурду́ль ’вадыр, пухір’ (Бяльк.), бурдулёк ’бурбалка’ (Бяльк.), бурдулі́ ’бурбалкі на лужынах, калі ідзе дождж’ (КЭС). Рус. бурды́ль ’бурбалка’, бурду́ль ’бурбалка, пухір’. Не вельмі яснае слова. Можа, метатэза з булды́рь (гл.). Такая магчымасць тлумачэння ў СРНГ, 3, 285. Але не выключаецца і гукапераймальнае паходжанне (параўн. бурды́р, бурды́к!, бурды́хнуцца).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bleb

[bleb]

n.

1) пухі́р -а́ m. (на це́ле)

2) бу́рбалка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Бурбуле́ць моцна кіпець’. Гл. бу́рбалка 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бу́рбылка дзіцячая цацка’ (Бяльк.): «у костцы свідруецца дзірка, у якую зацягваюць нітку…, костка круціцца, гудзе, бурчыць». Бясспрэчна, звязана з бу́рбалка ’пухір, бурбалка’, запазычанага з літ. мовы (або ж самастойнага, гукапераймальнага паходжання).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

banieczka

ж.

1. флакончык; бутэлечка;

2. бурбалка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Бу́лдаўка ’бурбалка’ (Сцяшк. МГ). Параўн. аснову булд- і булды́р 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вудыль, вудылек ’бурбалка, вадзяны пузыр’ (Нас.). Верагодна, з вудыр ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)