Бунт 1 ’мяцеж’. Рус. бунт (з пачатку XV ст.), укр. бунт. Запазычанне з польск. bunt < ням. Bund саюз’ (’саюз’ > ’змова’ > ’бунт’). Дзеясловы бунтава́ць, рус. бунтова́ть, укр. бунтува́ти таксама лічацца запазычаннем з польск. buntować ’тс’. Бернекер, 101; Фасмер, 1, 241, 242; Брукнер, 49; Фасмер, RS, 6, 169; Шалудзька, Нім., 23; Рыхардт, Poln., 38; Кюнэ, Poln., 47. Гл. яшчэ Булыка, Запазыч., 51–52. Версія пра непасрэднае запазычанне з ням. не пераконвае (так Чарных, РЯШ, 1961, № 4, 97; Рудніцкі, 256). Да бунт < ням. Bund ’саюз’ семантычную паралель з іранскіх моў прыводзіць Абаеў, Зб. Баркоўскаму, 14.

Бунт 2 ’вязка, звязак’ (Арх. Бяльк., слонім., Інстр. III, Касп.), ’вязка, мяшок’ (Нас.), бу́нцік (Гарэц.). Укр. бунт ’тс’. Рус. бунт ’кладка; мяшкі з мукой’, бунт пеньки. Запазычанне з польск. bunt ’тс’ (а гэта з ням. Bund ’тс’, да binden звязваць’). Магчыма і непасрэднае запазычанне з ням. Параўн. Брукнер, 49; Фасмер, 1, 241; Шанскі, 1, Б, 227; Рудніцкі, 256; Шалудзька, Нім., 23.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«чумны бунт»

т. 17, с. 290

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бунтавы́ бунтово́й; см. бунт II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mutiny [ˈmju:təni] n. мяце́ж, бунт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бунтово́й сці́ртавы; вя́зкавы; па́кавы; см. бунт​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбунтава́ць

‘падавіць бунт (разбунтаваць народ)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбунту́ю разбунту́ем
2-я ас. разбунту́еш разбунту́еце
3-я ас. разбунту́е разбунту́юць
Прошлы час
м. разбунтава́ў разбунтава́лі
ж. разбунтава́ла
н. разбунтава́ла
Загадны лад
2-я ас. разбунту́й разбунту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разбунтава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разбунто́ўваць

‘падаўляць бунт (разбунтоўваць народ)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разбунто́ўваю разбунто́ўваем
2-я ас. разбунто́ўваеш разбунто́ўваеце
3-я ас. разбунто́ўвае разбунто́ўваюць
Прошлы час
м. разбунто́ўваў разбунто́ўвалі
ж. разбунто́ўвала
н. разбунто́ўвала
Загадны лад
2-я ас. разбунто́ўвай разбунто́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разбунто́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

bunt, ~u

м. бунт;

wzniecać bunt — узнімаць (падымаць) бунт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

беспоря́дки мн., (волнения) беспара́дкі, -каў, ед. беспара́дак, -дку м., хвалява́нні, -нняў, ед. хвалява́нне, -ння ср.; (бунт) бунт, род. бу́нту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Áufstand

m -(e)s, -stände паўста́нне, бунт

éinen ~ errégen — вы́клікаць бунт [паўста́нне]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)