браня... (гл. броне...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжыв. замест «броне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: бранякатар, бранявежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

armour [ˈɑ:mə] n. ла́ты; па́нцыр; браня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ла́ты, лат і -аў.

Металічныя даспехі, браня, якія ў старажытнасці засцерагалі ад халоднай, а ў Сярэднія вякі і ад агнястрэльнай зброі.

|| прым. ла́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

броня́ воен. браня́, род. брані́ ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

opancerzenie

н. браня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бронецягні́к, ‑а, ж.

Тое, што і браня поезд. На пуцях стаяў мёртвы бронецягнік, палалі эшалоны з боепрыпасамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

броне... (а таксама браня...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «бранявы», «браніраваны», напрыклад: бронедрызіна, бронетранспарцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́нкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да танка ​1, звязаны з вырабам танкаў. Танкавая прамысловасць. Танкавая браня. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе танкаў. Танкавы дэсант.

2. Звязаны з падрыхтоўкай танкістаў. Танкавае вучылішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pancerz

м.

1. вайск. панцыр; браня;

2. заал. панцыр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pánzer

m -s, -

1) па́нцыр

2) браня́

3) танк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)