брак

(польск. brak, ад ням. Brack)

1) недабраякасны, з заганай выраб, тавар, а таксама сама загана ў вырабе, тавары (напр. дапусціць б.);

2) нястача, недахоп чаго-н. (напр. б. сілы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Брак вытворчы 2/388

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Брак Ж. 6/169; 8/433; 10/525, 639

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бракаро́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто дапускае брак у рабоце, нядобрасумленны работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́кнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; брак, -кла; незак.

Павялічвацца ў аб’ёме ад вільгаці, набухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́кнуць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. бра́кне бра́кнуць
Прошлы час
м. бра́к бра́клі
ж. бра́кла
н. бра́кла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбра́кнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -бра́к, -кла; зак.

Разбухнуць ад вільгаці, размокнуць, размякнуць.

Дзверы разбраклі.

|| незак. разбрака́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бракаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто правярае што-н. на якасць, устанаўлівае брак (у 1 знач.).

|| ж. бракаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

spoilage [ˈspɔɪlɪdʒ] n. сапсава́ны тава́р, брак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reject​1 [ˈri:dʒekt] n. брак, недабрая́касны вы́раб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)