балабо́лка

‘бразготка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. балабо́лка балабо́лкі
Р. балабо́лкі балабо́лак
Д. балабо́лцы балабо́лкам
В. балабо́лку балабо́лкі
Т. балабо́лкай
балабо́лкаю		 балабо́лкамі
М. балабо́лцы балабо́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

trinket [ˈtrɪŋkɪt] n. ца́цка, бразго́тка, за́баўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дрынду́шка, -і, ДМ -ду́шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

1. Якая-н. цацка, бразготка.

На падлозе валяліся розныя дрындушкі.

2. Частушка, прыпеўка.

Святочную цішыню парушалі вясёлыя дрындушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́згалка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Тое, што і бразготка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rattler

[ˈrætlər]

n.

бразго́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бу́бенец м. бразго́тка, -кі ж., бо́мка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балабо́лка, -і, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

1. Бразготка, якую чапляюць жывёле на шыю, каб не гублялася.

2. ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -лцы, Т -ай (-аю), ж. Чалавек, які хутка і многа гаворыць; пустаслоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kínderklapper

f -, -n бразго́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Klápper

f -, -n бразго́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

plotkarka

ж. пляткарка; бразготка; пахатуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)