Ля́скат ’гукі пры лясканні’ (ТСБМ, Растарг.; стаўб.; Нар. словатв.), ля́скот ’бразгат’ (ТС), укр. лескіт ’трэск’. Утворана ад леската́ць (гл.) < прасл. leskati > ляскаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gerássel

n -s гру́кат, шум, ля́скат, бра́згат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

барвянцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і барвісты. На крушняярскіх ўскраінах узнік бразгат, лямант, грукат, а над усім гэтым запанавала барвянцовае полымя раптоўна ўзнікшых пажараў. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасудамы́йка, ‑і, ДМ ‑майцы; Р мн. ‑мыек; ж.

1. Памяшканне, дзе мыюць посуд. Цэлы дзень праз адчыненае акно пасудамыйкі чуўся несціханы бразгат місак, талерак, нажоў і відэльцаў. Грамовіч.

2. Машына для мыцця пасуды.

3. Тое, што і пасудніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clang

[klæŋ]

1.

n.

ля́скат, бра́згат -у m.

2.

v.

ля́скаць, бра́згаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clank

[klæŋk]

1.

n.

бра́згат, скры́гат -у m.

2.

v.

бра́згаць, бразгаце́ць; грукаце́ць, ля́скаць; скрыгата́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

podźwięk, ~u

м.

1. звон; бразгат, бразганне, бразгатанне;

2. водгук; рэха;

podźwięk nosowy лінгв. насавы рэзананс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

clash​1 [klæʃ] n.

1. ляск/бра́зганне (зброі), бра́згат; звон, гул/гуд (званоў); гру́кат (бітонаў, каструль)

2. сутыкне́нне; суты́чка, сты́чка; канфлі́кт; рознагало́ссе;

a clash of interests сутыкне́нне інтарэ́саў;

a clash of opinions разыхо́джанне ў по́глядах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узбудара́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

Разм. Прывесці ў стан непакою, трывогі; заставіць рухацца, дзейнічаць; устрывожыць. Стральба ўзбударажыла вёску. Узбударажыць асіны рой. □ Вестка аб тым, што да крымскага берага падыходзяць судны, узбударажыла ўвесь шпіталь. С. Александровіч. Жарты, відаць, цягнуліся б і далей, каб раптоўны бразгат шархотак на двары не ўзбударажыў усіх. Броўка. Навошта ж тады ўзбударажылі Ганну, навошта ўзбаламуцілі спакойнае жыццё яе, разверадзілі душэўную рану? Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zing

[zɪŋ]

1.

n.

1) бра́згат -у m., рэ́зкі зво́нны гук або́ гуд

2) Sl. бадзёрасьць, жы́васьць f.

2.

v.i.

бразгата́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)