баля́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Тое, што і болька.

2. перан. Недахоп, слабае месца ў дзейнасці, характары, а таксама чалавек з якімі-н. недахопамі, з-за якога бываюць непрыемнасці ў калектыве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ва́ва ’болька, балячка, рана’ (Шпіл., Клім.); ’баліць, болька, балюча’ (Янк. II, Бяльк.); ’кроў; ранка, балячка’ (Яўс.). Слова дзіцячай мовы, утворанае шляхам рэдуплікацыі выклічніка ва(й). Гл. Рудніцкі, 1, 287; Праабражэнскі, 1, 61; Фасмер, 1, 263.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

баля́чка ж.

1. см. бо́лька;

2. перен., разг. недоста́ток м., сла́бое ме́сто; (зло, вред) я́зва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́звина разг.

1. (щербина) шчарбі́на, -ны ж.;

2. (на коже) бо́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sore​1 [sɔ:] n. баля́чка, ра́на; бо́лька; пацёртае ме́сца;

a cold sore ра́на; баля́чка (на губах);

a running sore med. я́зва

♦

an open sore грама́дскае зло

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вуды́р ’гнойны нарыў, прышч’ (Нас.); ’вадзяны пузыр’ (КЭС); ’болька пры апёку або націску на мазоль’ (Бір. Дзярж.). Гл. ваўдыр (відавочна, вудыр < вуўдыр < ваўдыр).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ulcer

[ˈʌlsər]

n.

1) бо́лька f. (на це́ле); я́зва f.

stomach ulcer — я́зва стра́ўніка

2) Figur. баля́чка (душы́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Нары́ў ’нарыў, болька’ (Сл. ПЗБ, ТС), нары́ўка ’маленькі нарыў’ (Сл. ПЗБ). Ад нарыва́ць ’апухаць і гнаіцца’, да рваць (гл.); паводле Мяркулавай (Этимология–1978, 97), прасл. *naryvъ ’гнайнік’ ад дзеяслова *naryvati ’тузаць (пра боль), нагнойвацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

баля́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Тое, што і болька.

2. перан. Разм. Недахоп, слабае месца ў дзейнасці, характары. — Ты на маю балячку не [цісні]. Ад самога сябе хапае, сасмылела ўсё ўнутры, — адсек Нікадзім. М. Ткачоў. [Блецьку] агарнуў смутак і безнадзейнасць. Балячкі яго душы былі разварушаны. Чорны. // Пра чалавека з якімі‑н. недахопамі, з-за якога бываюць непрыемнасці калектыву. Пакідаць .. [Шалюту] старшынёю нельга, гэта відавочна, але ж на якую работу паставіць такую балячку? Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kuku

I

ку-ку

II нескл. дзіцяч.

болька; баліць; балюча;

ma kuku na muniu разм. у яго клёпак не хапае

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)