Bólzen

m -s, - болт, шру́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

про́сва ж., обл. болт м. (для запирания ставен)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбіва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец. Болт для выбівання шрубаў, заклёпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Уставіць і замацаваць шляхам кляпання. Укляпаць болт. Укляпаць кручок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Боўт ’рыбацкая прылада боўтаць ваду’ (КЭС, лаг., Нас., Янк. I), таксама бо́ўтка (Касп., Мядзв.), бо́ўтала (Нас.). Рус. болт, укр. бовт ’тс’. Бернекер (118) лічыць, што слова звязана з bьlt‑ (гл. бо́ўтаць). Фасмер (1, 190) памылкова хоча бачыць тут сувязь з рус. і г. д. болт ’болт’, польск. bełt (< н.-ням. (bolt(e), гал. bout). Параўн. боўтаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

націскны́

1. тех. нажи́мный, нажимно́й;

н. болт — нажи́мный (нажимно́й) болт;

2. лингв. уда́рный, ударя́емый, уда́ренный;

н. гало́сны — уда́рный (ударя́емый, уда́ренный) гла́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sworzeń

м.

1. болт;

2. шворан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Распляскаць канец заклёпкі, шпяня і пад., змацоўваючы імі што-н.

З. болт.

|| незак. заклёпваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заклёпванне, -я, н. і заклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

|| прым. заклёпачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

націскны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для націскання (спец.).

Н. болт.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне націсканнем.

Міна націскнога дзеяння.

3. У мовазнаўстве: які стаіць пад націскам (пра склад, слова).

Націскныя галосныя.

|| наз. націска́льнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задра́йка, ‑і, ДМ ‑драйцы; Р мн. ‑драек; ж.

Адкідны болт з гайкай, які служыць для закрывання ілюмінатараў, люкаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)