бо́лт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́лт балты́
Р. балта балто́ў
Д. балту́ балта́м
В. бо́лт балты́
Т. балто́м балта́мі
М. балце́ балта́х

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

болт (род. балта́) м., в разн. знач. болт;

змацава́ць балта́мі — скрепи́ть болта́ми;

балты́ акані́ц — болты́ ста́вен

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

болт м.

1. техн. болт, род. балта́ м., уст. ніт, род. ні́та м.;

скрепи́ть болта́ми змацава́ць балта́мі (узя́ць на ніты́);

2. (железный прут для запирания ставен) про́сва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

болт, балта, м.

1. Металічны стрыжань з галоўкай на адным канцы, а на другім з разьбой, на якую накручваецца гайка. Кох паказаў.. [Вейсу] канец адной рэйкі, на якой і следу не засталося ад замкоў і балтоў. Лынькоў.

2. Жалезны прут для замыкання аканіц і дзвярэй; просва. Прысніўся Дубягу ў абозе сон, Што ў родную хату прыехаў ён.. Аклікнуў — нікога, кругом цішыня. Прыкладам з балтоў аканіцы сарваў І глянуў, і хаты сваёй не пазнаў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Болт. Запазычанне з ням. Гл. пад боўт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расхля́банный расхля́баны;

расхля́банный болт расхля́баны болт;

расхля́банная похо́дка перен. расхля́баная хада́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ніт¹, ніта, мн. ніты, -аў, м.

Металічны стрыжань, які мае на адным канцы галоўку, а на другім — разьбу, на якую накручваецца гайка; болт (спец., уст.).

|| прым. ні́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́ксавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да буксы. Буксавы болт. Буксавы клін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́сва ж., обл. болт м. (для запирания ставен)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбіва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец. Болт для выбівання шрубаў, заклёпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)