жахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. каго. Моцна спалохаць, выклікаць жах.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выбухнуць, успыхнуць, бліснуць (пра маланку, полымя і пад.).

|| незак. жаха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блісь,

1. выкл. Выказвае кароткатэрміновасць дзеяння паводле дзеясл. бліснуць, бліскаць. Блісь-блісь! успыхваюць бліскаўкі, Агністанітныя брыжы. Колас.

2. у знач. вык. Адпавядае дзеясл. бліснуць, бліскаць. [Грасыльда:] — Я ўжо думала, што заснула, працерла вочы... Ажно нешта раптам блісь ад месяца пад варыўнёй. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozbłysnąć

зак. шугнуць, бліснуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

błysnąć

зак. бліснуць (пра бліскавіцу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

блесну́ть сов., однокр.

1. блі́снуць;

2. перен. (отличиться) блі́снуць, вы́значыцца;

3. перен. (мелькнуть) мільгану́ць; (появиться) з’яві́цца;

блесну́ла мысль мільгану́ла (з’яві́лася) ду́мка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мелькну́ть сов., однокр.

1. мільгану́ць;

2. блі́снуць; мігну́ць; см. мелька́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паласану́ць

‘паласнуць - моцна ўдарыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення (паласануць яго, паласануць па руцэ); бліснуць паласой агню; пранізаць каго-небудзь, што-небудзь паласой агню’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паласану́ паласанё́м
2-я ас. паласане́ш паласаняце́
3-я ас. паласане́ паласану́ць
Прошлы час
м. паласану́ў паласану́лі
ж. паласану́ла
н. паласану́ла
Загадны лад
2-я ас. паласані́ паласані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час паласану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

léuchten

vi

1) свяці́ць, свяці́цца; ззяць, зіхаце́ць, блі́скаць, блішча́ць

2) перан. блі́снуць, вы́значыцца

séine Kénntnisse ~ lássen* — блі́снуць [вы́значыцца] сваі́мі ве́дамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

проблиста́ть сов. праблішча́ць, праблі́скаць; празіхаце́ць, праблі́снуць; (просиять) праззя́ць; (просверкать) празіхаце́ць; (блеснуть) блі́снуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ся́йва ’ззянне’: паўночнае сяйва (Спадчына, 1995, 6, 256). Назоўнік ад *сяць ’ззяць’, параўн. укр. ся́ть ’тс’; гл. ззяць 2; сюды ж сʼа́јнуты, сʼайнути ’бліснуць, успыхнуць, прагарэць’ (аб дровах)’ (Клім.; кобр., Горбач, Зах.-пол. гов.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)