Шчаўкун бліскучы 4/424—425 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хілакоміум бліскучы 2/131; 7/296—297 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гля́нцавы, -ая, -ае.

3 наведзеным глянцам, бліскучы.

Глянцавая паверхня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лосни́стый разг. блішча́сты, бліску́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смаляны́, -а́я, -о́е.

1. гл. смала.

2. Пра валасы: вельмі чорны і бліскучы.

Смаляная барада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́ціна, -ы, ж.

Высакародны тугаплаўкі бліскучы метал шаравата-белага колеру.

|| прым. пла́цінавы, -ая, -ае.

Плацінавая руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саці́н, -у, м.

Баваўняная ці шаўковая тканіна, якая мае гладкі бліскучы правы бок.

|| прым. саці́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дый, -ю, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы бліскучы метал, які мае радыеактыўныя ўласцівасці.

|| прым. ра́дыевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блиста́тельный бліску́чы; (пышный — ещё) пы́шны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

połyskujący

бліскучы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)